klik voor groter beeld

Muzieknotatie-voorbeeld

Titel	14 Motetten
Artikelnr.	4118605
Categorie	Harmonie/Fanfare/Brass-orkest
Subcategorie	Kerkmuziek
Bezetting	Ha (harmonieorkest)
Soort	PrtStm (partituur en delen)
Land van publicatie	Oostenrijk (at)
Uitgeverij *	klik hier
Leveringsuitgeverij *	klik hier
Art.Nr. des Auslieferungsverlags *	klik hier
EAN (GTIN) *	klik hier
ISMN *	klik hier
Verschijningsjaar	2023
Verkoopprijs	klik hier
Componist	Bruckner, Anton
Arrangeur	Doss, Thomas
Moeilijkheidsgraad	3+
Duur	38:50
Aanvullende informatie/inhoud	Anton Bruckner (* 4 september 1824, Ansfelden; † 11 oktober 1896, Wenen) had het niet gemakkelijk. De Oostenrijkse componist werd zijn hele leven geplaagd door twijfel aan zichzelf. Anton Bruckner kwam uit een eenvoudige, landelijke achtergrond. Na de dood van zijn vader werd hij in 1837 als zingende jongen aangenomen in de St. Florian-abdij. Na een aantal jaren als schoolassistent en autodidact orgel- en pianostudie, werkte hij eerst als organist in Sankt Florian en vanaf 1855 als kathedraalorganist in Linz. Via Simon Sechter en Otto Kitzler maakte hij kennis met de muziektheorie en instrumentatie. Hij ontdekte Richard Wagner als een artistiek rolmodel, dat hij zijn hele leven bewonderde en meerdere malen bezocht in Bayreuth. In 1868 werd Anton Bruckner hoogleraar continuo, contrapunt en orgel aan het Weense conservatorium, tien jaar later hoforganist, en in 1891 ontving hij een eredoctoraat van de Universiteit van Wenen. Hij werd beschouwd als een belangrijke orgelvirtuoos uit die tijd, maar moest lang wachten op erkenning als componist. Alleen de “Symfonie nr. 7, E majeur”, geschreven tussen 1881 en 1883, met het beroemde “Adagio”, geschreven onder invloed van Wagners dood, bracht de erkenning waarop hij had gehoopt, ook al deed hij dat wel. wil het niet accepteren gezien zijn neiging tot scepticisme en zelfkritiek. Anton Bruckner was een eenling die zich bij geen enkele school of doctrine wilde aansluiten. Hij componeerde talrijke heilige vocale werken, zoals zijn drie missen, de “Missa Solemnis in B minor” (1854), het “Te Deum” (1881–84) en talrijke motetten. Als symfonist schreef hij vanaf 1863 in totaal negen symfonieën en vele symfonische studies, waarbij hij de voltooide versies meerdere keren herzag. Lange tijd werden de orkestwerken van Bruckner als onspeelbaar beschouwd, maar het waren slechts ongewoon gedurfde klankmonumenten voor de muzikale taal van hun tijd, waarin de tradities van Beethoven en Wagner werden gecombineerd met volksmuziek, op de grens van laatromantiek en moderniteit. Anton Bruckner componeerde tijdens zijn leven ongeveer 40 motetten, de vroegste, een zetting van Pange lingua, rond 1835, de laatste, Vexilla regis, 1892. Thomas Doss heeft enkele van deze motetten samengevat in dit boek voor symfonisch blaasorkest. Deze motetten vertonen grotendeels sterke kenmerken van zijn persoonlijke expressie, zoals vooral zijn kleurrijke harmonie in de eerste werken, die soms op Franz Schubert gericht is (afwisseling majeur/mineur, tertsaffiniteiten). Zijn latere werken worden gekenmerkt door vele componenten, waaronder, naast de uitbreiding van de bewegingen, instrumentatie als een fenomeen dat extern verschijnt en harmonie als een ontwerpkenmerk dat een meer intern effect heeft. Sommige aspecten van zijn werk zijn gebaseerd op zijn lange studieperiode, die hem vooral vertrouwd maakte met de traditie, maar hem ook inzicht gaf in de ‘moderniteit’ van zijn tijd (Wagner, Liszt, Berlioz). Hierdoor ontstaat zijn bijzondere positie, die altijd de verbinding zoekt tussen oud en nieuw.
Muzieknotatie-voorbeeld	klik hier
Minipartituur *	klik hier
Leverbaar	ja
ergänzender Text *	klik hier

	Soort
	14 Motetten (harmonieorkest), partituur en delen
	14 Motetten (harmonieorkest), partituur

Om dit artikel te bestellen s.v.p. inloggen (klicken).

* Velden met een ster zijn alleen toegankelijk voor clubleden na aanmelding.

Om de voorbeeldpartituren te bekijken heeft U Adobe Reader nodig, die U gratis kunt downloaden. Klik daarvoor op de volgende link.